W Księdze Wyjścia Bóg, litując się nad Izraelitami wędrującymi przez pustynię, zapewnił im pokarm w postaci przepiórek i manny. Zasadą było, że jedzenie zbierano codziennie i według potrzeby.
Nie można było także zostawiać jedzenia na dzień jutrzejszy (z wyjątkiem szabatu jako dnia wolnego). Niektórzy zostawiali jedzenie na następny dzień, ale wówczas ulegało ono zepsuciu. Dlaczego? Bo dla Boga takie odkładanie na potem było oznaką braku zaufania.
Są to według mnie dwa zasadnicze kryteria – codziennie, a nie na zapas i kierując się swoimi potrzebami. Unikniemy wtedy marnotrawstwa i polegania na zapasach, a więc na własnych siłach. Dla sytych i zabezpieczonych Bóg staje się niepotrzebny i zapomniany.
Dlatego w modlitwie Ojcze nasz modlimy się "chleba powszedniego daj nam dzisiaj". Dzisiaj, a nie jutro. Chleba powszedniego, a więc czegoś, co zaspokoi nasze elementarne potrzeby. Chrześcijanin odmawiając Ojcze nasz modli się nie o bogactwo i powodzenie, lecz o „chleb powszedni”, a więc coś podstawowego, a zarazem niewyszukanego.
Prostota to równowaga polegająca
na zaspokojeniu niezbędnych i aktualnych potrzeb. Znaczenie tej równowagi w
posiadaniu dóbr dobrze oddaje modlitwa zapisana w Księdze Przysłów (30,8-9): ...nie
dawaj mi bogactwa ni nędzy, żyw mnie chlebem niezbędnym, bym syty nie stał się
niewiernym, nie rzekł: A któż jest Pan? lub z biedy nie począł kraść i imię
mego Boga znieważać.
Dla mnie to poważny problem :(
OdpowiedzUsuńNiestety pieniądze są jedną z rzeczy, które spędzają mi sen z powiek. Z jednej strony jestem bardzo wierząca i zaangażowana w życie Kościoła (także w służbę innym ludziom), a z drugiej mam spore oszczędności (gromadzone głównie z myślą, że będą dla mnie zabezpieczeniem na starość, bo na ZUS nie mam co liczyć) i niepokój w duszy, że te moje zgromadzone pieniądze mówią o mnie więcej niż to jak żyję i co robię, że są właśnie oznaką braku zaufania do Boga. Radziłam się stałego spowiednika, ale wiadomo że nic mi nie nakazał (ani żeby coś robić, ani nie robić) i sama muszę podjąć jakąś decyzję. Wiem, że mogłabym dobrze wykorzystać moje oszczędności, ale jednak nie mam odwagi zaryzykować i się ich pozbyć. :(
PS. Cieszę się, że powstaje ten blog. Będę tu systematycznie zaglądać.
Będę jeszcze wiele razy pisał o roli naszych pieniędzy i pojednaniu finansowym z Bogiem. Póki co oszczędności się nie pozbywaj :) Pozdrawiam
UsuńNie nie, na razie niczego się nie pozbywam ;-) Na razie jestem na etapie tłumaczenia sobie, że posiadanie tych oszczędności jest darem od Boga i zgodne z Jego wolą, ale obawiam się, że to tylko takie racjonalizowanie. ;-)
UsuńCieszę sie, że powstał taki blog, będę tutaj często przebywać :)
OdpowiedzUsuń"Idź, sprzedaj wszystko, co masz i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie", powiedział Jezus do młodzieńca... I tyle w temacie.
OdpowiedzUsuńAnonimie, wiemy co Jezus powiedział do młodzieńca. Sztuką jest dowiedzieć się, co mówi do każdego z nas z osobna. To dopiero jest temat :-).
UsuńA jaki wymiar praktyczny ma dla Ciebie to, co zacytowałeś?
UsuńPrzyznam, że w swoim życiu poznałem osobiście tylko jednego człowieka, która literalnie odebrał to zalecenie Jezusa z Nazaretu.
Opowiadał mi, że bardzo walczył ze sobą zanim wszystko spieniężył, a uzyskane pieniadze wrzucił w kościele do szkatuły dla ubogich. Strachu aż po pachy, a nawet wyżej jak to stwierdził...
A jednak okazał sie bardzo szybko, że to co naprawdę było mu niezbędne do życia, bardzo szybko i w "bardzo dziwny" sposób odzyskał...
Od tego czasu (a minęło z górą 30 lat od tego wydarzenia) po prostu ufa...
Zdarza sie, że bywa głodny, ale ufa...
I jest pełen pogody ducha.
Fajnie że powstał taki blog - będę tu zaglądał.
OdpowiedzUsuńLepiej mieć mniej, wtedy nie masz człowieku takich dylematów... nie zabiegać o dobra tego świata. Tak trudno przyjąć to do wiadomości, zwłaszcza jeśli ma się dzieci...
OdpowiedzUsuńNie zawsze ma się więcej, bo się o to celowo zabiega. Czasami się po prostu ma, choć w zasadzie nie wiadomo dlaczego.
UsuńA mieć więcej wcale nie jest czymś złym, bo można wtedy pomóc temu który ma mniej. Rzecz w tym, żeby w sytuacji gdy się ma więcej wyważyć ile można rozdać, a ile można zostawić (zaoszczędzić).
Dokładnie: "Bogatym na tym świecie nakazuj, by nie byli wyniośli, nie pokładali nadziei w niepewności bogactwa, lecz w Bogu, który nam wszystkiego obficie udziela do używania, niech czynią dobrze, bogacą się w dobre czyny, niech będą hojni, uspołecznieni, odkładając do skarbca dla siebie samych dobrą podstawę na przyszłość, aby osiągnęli prawdziwe życie" (1 Tm 6,17-19) (:
UsuńJeszcze fragment czytania z dzisiejszego dnia, które się wpisuje w dyskusję: "My także winniśmy oddać życie za braci. Jeśliby ktoś posiadał majętność tego świata i widział, że brat jego cierpi niedostatek, a zamknął przed nim swe serce, jak może trwać w nim miłość Boga? Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą!" Mocne słowa!
UsuńMożna jeszcze dodać, że nie wszyscy mamy wszystko i jest to celowym zamysłem Boga. Odnosi się to zarówno do talentów, jak i do rzeczy materialnych. A rzeczy materialne są dobre, bo wszystko co Bóg stworzył jest dobre, jedynie my - po grzechu pierworodnym - często je źle wykorzystujemy. Jeden ma zdolności w jednym kierunku, drugi w innym, trzeci ma kasę. Cała rzecz w tym, żebyśmy się tym wszystkim umieli wymieniać, dzielić, cieszyć z tego czego nie mamy, a co ma drugi i służyć mu tym czego z kolei on nie ma. Dzięki temu nikt nie jest samowystarczalny, tylko potrzebujemy się nawzajem. Chrześcijanie to nie jakieś samotne monady, tylko ludzie w relacjach ze sobą. Tak jak Bóg jest Trójcą i Osoby Boskie są w ciągłej relacji ze sobą, tak i my mamy być ze sobą w relacjach.
UsuńTo jak znaleźć ten złoty środek - między tym co można sobie zostawić, a co trzeba rozdać?
OdpowiedzUsuńMnie tam nadal zastanawia fakt, czy oszczędzanie choćby grosza na potem to już nie jest pokazanie, że tak naprawdę nie ufam Bogu...
Ania
Moim zdaniem nie jest pokazaniem, że się nie ufa Bogu: (...)"niech będą hojni, uspołecznieni, odkładając do skarbca dla siebie samych dobrą podstawę na przyszłość, aby osiągnęli prawdziwe życie" (1 Tm 6,17-19)
UsuńPieniądze same w sobie nie są złę i bogaci też nie są zmarginalizowani w Kościele jakby się mogło wydawać. Ważne co robimy z pieniędzmi. A oszczędzanie - dobrze mieć oszczędności. Gorzej z kredytem - bo o tym Biblia mówi negatywnie.
Dziękuję bardzo za tego bloga. Na pewno będę czytać regularnie.
OdpowiedzUsuńOd dawna już regularnie czytam Drogę do prostego życia, dzięki jednemu z wpisów na tamtym blogu od jakiegoś czasu regularnie oddajemy dziesięcinę co miesiąc na potrzeby Kościoła. Ze względu na nasze dochody kwota jest dość znacząca, ale co ciekawe odkąd zaczęliśmy uiszczać dziesięcinę nasze oszczędności narastają dużo szybciej niz dawniej a każdemu przelewowi ( najczęściej wybieramy jakieś dzieła misyjne albo Caritas ) towarzyszy wielka radość. To niesamowite że mając wydać kilkadziesiąt złotych w sklepie zawsze się długo zastanawiam czy to potrzebne a przelew na 1000 złotych na misje wykonuje z radością. Zastanawia mnie tylko czy te 10% to jest wystarczające, bo w sumie jest to tylko spełniony biblijny nakaz oddania tego co się Bogu należy a już nic nie dajemy od siebie...
Oszczędności mam bo mając dzieci zawsze człowiek jednak ma myślenie żeby im przyszłość materialnie jakoś zabezpieczyć na wypadek naszej z mężem śmierci czy choroby, ale może to też brak ufności w Bożą opiekę...
Aga
Dziękuję za miły komentarz. My także dajemy dziesięcinę od zeszłego roku, będę o tym jeszcze pisać. Rzeczywiście czym innym jest dzielenie finansowe (dobroczynność), którą staramy się rozwijać mając świadomość, że dziesięcina to dopiero początek. Jak to ktoś już zauważył gromadzenie oszczędności nie jest złe, w przypadku rodziny to elementarna roztropność (której Bóg też błogosławi), jeśli zachowujemy właściwe proporcje między dawaniem i gromadzeniem. Jakie? - to już pytanie do każdego z osobna.
UsuńJa mam jeszcze jedną wątpliwość odnośnie dobroczynności wyrażającej się jedynie w ofiarach pieniężnych. Ponieważ moja sytuacja finansowa jest dość dobra te ofiary nie są dla mnie dużym wyrzeczeniem , natomiast problem mam z ofiarowaniem potrzebującym, czy samotnym swojego czasu, uwagi, pomocy w formie czynów i się zastanawiam czy w tym przypadku ofiary pieniężne to nie jest jedynie kupowanie sobie spokoju sumienia. Boję się jednak że może być to jak w liście św.Pawła do Koryntian "choćbyś cały majątek rozdał ubogim a miłości byś nie miał nic byś nie zyskał"...to myśle że jest też pole do pracy nad sobą, ofiarowywać to co trudniejsze
OdpowiedzUsuńAga
Bardzo cenna uwaga.
UsuńByć może Twoje ofiary pieniężne są za małe, dlatego nic Cię nie kosztują? Zawsze możesz sprawić, że będą Cię trochę więcej kosztowały, nie ma górnego limitu (: Co do zaangażowania czasowego, można powiedzieć, że "to należało czynić, i tamtego nie opuszczać." Czasem jesteśmy w takim miejscu, że nie mamy czasu na jakieś zaangażowanie w dzieła miłosierdzia, ale możemy je finansować. Z drugiej strony trzeba być otwartym na zaproszenia, okazje, by dzielić się swoim czasem w jakiejś służbie. Można się zaangażować w szlachetną paczkę albo prace porządkowo-ogrodnicze w parafii, działają różne stowarzyszenia i fundacje dobroczynne, caritas, wolontariat...
Aga - miałam podobne myśli. Dziesięciny co prawda jeszcze nie oddajemy, na razie przymierzamy się do tego, ale od kilku miesięcy robimy przelewy dla potrzebujących. W Święta więcej o tym rozmyślałam i modliłam się i poczułam, że trzeba odpowiedzieć na wezwanie do miłosierdzia. Zrobiłam coś, co kiedyś by mi nawet nie przyszło przez myśl. Było ciężkie do wykonania, ale czułam, że właśnie tak pokażę, że kocham Jezusa. Zadzwoniłam do ojca, który porzucił mnie, gdy byłam małą dziewczynką. Pierwszy raz w życiu.
OdpowiedzUsuńCo do dziesięciny - skoro można Waszym zdaniem robić oszczędności, to jak obliczyć dziesięcinę? Nie chcę być taka obliczona, ale jakoś się trzeba trzymać czegoś. No chyba że dziesięcina jest umowna, powinniśmy nie liczyć złotówek oddawanych na potrzebujących, a po prostu być hojnymi jak tylko to jest możliwe? Mamy kredyt, odkładać dla siebie nie odkładamy, ale co miesiąc staramy się wykonać jakiś przelew.
Pani_X
P.S. Dzięki za prowadzenie tego bloga, jesteście potrzebni.
W moim mniemaniu dziesięcina to 10% dochodu brutto, więc oszczędności, czy ich brak nie mają tu wiele do rzeczy. Ale nie wiem czy dobrze myślę.
UsuńNa temat dziesięciny chętnie coś poczytam, bo temat jest ciekawy i przyznam, że nie do końca przeze mnie ogarnięty. Jaka powinna być dziesięcina i na co przeznaczana? Spotkałam się z najróżniejszymi opiniami, w tym takimi, że dziesięcina to powinna być konkretna kwota, którą najlepiej od razu po wypłacie przeznaczy się na potrzeby Kościoła, które były rozumiane bardzo wąsko jako potrzeby całej wspólnoty, a nie np. jakiejś biednej rodziny w parafii.
Ja sama wspieram różne cele. Zarówno zbiórki do puszek na różne cele charytatywne, ale także ubogich. Przy czym według mnie ubodzy to nie tylko ci, którzy nie mają co jeść, czy w co się ubrać, ale też np. ubodzy duchowo, czyli osoby do których należy dotrzeć z dobrym słowem o Chrystusie, zachęcić do głębszej wiary, itp. Na to wszystko oddaję zazwyczaj więcej niż 10%, ale gdyby się ktoś mnie zapytał czy daję dziesięcinę, to bym powiedziała, że nie. No właśnie: daję, czy nie daję?
Liczę, że będę mogła się tego tutaj dowiedzieć.
O dziesięcinie będzie jeszcze mowa. Ale na pewno jest to 10% dochodów z jakichkolwiek źródeł (pensja, darowizna, sprzedaż mieszkania, dochody z oszczędności). Oddaje się ją na początku jako "pierwociny", czyli pierwszy przelew jako wyraz zaufania Bogu i postawienia go na pierwszym miejscu, a nie np. po zrobieniu opłat i pokryciu wydatków. Zasadniczo dziesięciny nie dajemy na biednych i potrzebujących, ale na dzieła Kościoła - parafię, zgromadzenia zakonne, działalność misyjną. Czym innym od dziesięciny jest nasza dobroczynność, czyli to co dajemy biednym i do puszek na cele charytatywne. Często proponuje się podział naszych dochodów 10+10+80 - dziesięcina, odkładanie (oszczędności) i bieżące wydatki (tu także miejsce na dobroczynność). Były pytania o duże oszczędności - co wtedy? Myślę, że nie zaszkodzi uczcić Boga, przeznaczając 10% oszczędności na jakiś cel związany z kościołem. To tyle w telegraficznym skrócie (:
Usuń